Waar Milou meteen enthousiast was over de Keeogo, was Ilse in het begin wat sceptisch. “Maar Milou is zo gemotiveerd en ik gunde het haar zo. Ik dacht: Als jij voelt dat je dit moet doen, dan wil ik je daarbij helpen“. Een paar weken later werd Milou door de leverancier uit Canada gebeld dat ze de Keeogo in Duitsland kon passen. “Het pak was erg zwaar en het was vermoeiend, maar toch voelde ik verschil”, vertelt Milou. Doordat de Keeogo niet vergoed wordt door de zorgverzekering, zou Milou de aanschafskosten van ongeveer 75.000 euro zelf moeten betalen. Gelukkig mocht ze het pak eerst twee maanden van de leverancier huren om te proberen.
“Mensen beseffen niet hoe belangrijk bewegen eigenlijk is”
Minder in de rolstoel zitten en meer bewegen, dat waren de redenen dat Milou de uitdaging aan wilde gaan. “Mijn doel was om 500 meter buiten te kunnen lopen met twee elleboogkrukken en binnen met één. Door mijn spierziekte is alle beweging uit mijn leven gehaald. Terwijl ik juist minder pijn heb en minder medicatie nodig heb als ik beweeg. Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe belangrijk bewegen is. Ik blijf hulpmiddelen zoeken om daarin zelf de regie te houden.“
Streng zijn om grenzen te bewaken
Milou trainde twee keer per week in het ziekenhuis met Ilse, twee keer per week bij PMC en ook nog thuis met haar man Hans. “Het was fijn om dit traject samen met Ilse te doorlopen. Ik heb veel aan haar gehad”, vertelt Milou. “Als je iets heel graag wil, dan zie je alleen de positieve dingen en vergeet je het negatieve” vult Ilse aan. “Het was mijn taak om alles te monitoren en objectief en soms een beetje streng te zijn, zodat ze niet over haar grenzen heenging.”
Geen spijt
Voor het trainen met de Keeogo heeft Milou verschillende testen ondergaan, en na twee maanden trainen weer. ”Hierdoor konden we het effect van het trainen goed meten. Milou haar loopafstand en loopsnelheid zijn verdubbeld, zowel met als zonder ondersteuning van het pak”, vertelt Ilse trots. Toch hebben Milou en Ilse besloten het traject te stoppen. “Het blijkt voor mij nu niet geschikt”, legt Milou uit. “Mijn lichaam is nog niet sterk genoeg om de Keeogo in het dagelijks leven ten volle te kunnen gebruiken. Toch heb er geen spijt van. Het heeft mij op andere vlakken veel gebracht en robotica ontwikkelt zich zo snel. Ik blijf mijn ogen openhouden voor hulpmiddelen die mijn leven – of dat van anderen - makkelijker kunnen maken”. Ook Ilse kijk positief terug: “Het was leuk om zoiets innovatiefs te mogen proberen. Ik had niet verwacht dat we veel winst zouden boeken, maar Milou haar mobiliteit, kracht en uithoudingsvermogen is vergroot en haar pijnklachten zijn verminderd. Dat gaan we nu – met andere trainingen - proberen vast te houden.

Op de foto: Milou oefent met de Keeogo
Out of the box denken
“Ik ben blij dat Bravis ‘out of the box’ heeft gedacht” zegt Milou tot slot. Het was mijn eigen initiatief om de Keeogo te huren en het paste niet bij het aanbod behandelingen van het ziekenhuis. Dat Ilse en ik deze uitdaging samen konden aangaan is voor mij heel waardevol geweest.”