Columns en interviews zorgverleners

De klapdeur zwaait open. Een lichte angst welt op. “Oh jee, kan ik dit wel aan?” Ik heb geen idee waar mijn brein de beelden vandaan tovert. Verder dan Medisch Centrum West ben ik namelijk nooit gekomen, als het gaat om ziekenhuisseries (en eerlijk is eerlijk MCW keek ik ook alleen maar vanwege dokter Jan;-) En toch zijn ze er. Stukjes film met brancards die binnen worden gereden. Rondrennende artsen. Verkeersslachtoffers. Roepende stemmen, piepende machines en reanimaties. Ineens zie ik hoe een verpleegkundige mij wat gereserveerd in zich staat op te nemen. “Oh sorry, ik heb een afspraak om mee te lopen met de Spoedeisende Hulp (SEH) arts”, zeg ik snel. Een paar minuten later bevind ik mij, zoals ik later die middag zal ontdekken, in het kloppend hart van de SEH.